Grote en kleine oplossingen
Greenpeace en vissers protesteren tegen de voorgestelde visquota’s © Eric De Mildt/Greenpeace
Een goed beheer van de visbestanden is cruciaal voor het voortbestaan van vissen voor de volgende generaties. Momenteel worden de vangsten van veel visbestanden beperkt door het instellen van een TTV (Totale Toelaatbare Vangst). Elke nationale vloot mag een maximale hoeveelheid vis uit een bepaald bestand opvissen (quotum). Wetenschappelijk onderzoek en advies vormt de basis voor het vaststellen van de TTV’s en indien nodig het opstellen van herstelplannen. In de praktijk worden de TTV’s echter vaak te hoog gezet (tussen 1987 en 2011 systematicsh 33% te hoog) tegen het advies in van wetenschappers, en in het voordeel van de vissers. Bovendien worden soorten en kleine individuen die eigenlijk niet meer bevist zouden mogen worden nog steeds gevangen als bijvangst. Ondanks de vangstbeperkingen is het volume vis dat in de havens aanlandt, de afgelopen twintig jaar gehalveerd. Het voorbije visserijbeleid bleek niet 100% succesvol en vanaf 2014 wordt daarom – na verschillende jaren van beraad en getouwtrek - een nieuwe regeling ingesteld.
Vanuit een ethisch en ecologisch standpunt wil men het overboord werpen van bijvangst op Europees niveau aan banden te leggen. Het verhogen van vangstbeperkingen of tijdelijk sluiten van sommige visserijen moet leiden tot het terug aangroeien van populaties op een biologisch veilig niveau. Tegelijk zou ook moeten worden ingezet om de meest destructieve visserijmethodes te verbeteren of te verbieden om hun ecologische impact te beperken. De globale vloot afbouwen en een deel moderniseren zodat het vissen efficiënter kan gebeuren is een ander maar duur voorstel, met heel wat gevolgen voor de visproducerende bedrijven. Tot slot moeten zeereservaten een belangrijkere rol gaan spelen. Eens een gebied is afgesloten voor visserijactiviteiten, kunnen visbestanden er terug aangroeien en het habitat zich herstellen.
Hoe kan je zelf enig verschil maken? Volgens sommigen betekent duurzame vis eten, geen vis eten. Maar volledig afstappen van vis is vaak moeilijk voor wie graag vis eet. Je kunt alvast beginnen met de soorten en/of bestanden die sterk overbevist zijn te mijden. Die vind je in de rode kolom van de Viswijzer van WWF en Stichting De Noordzee. Er zijn genoeg vissen die we wel met een goed geweten kunnen eten. Ze dragen een keurmerk van de Marine Stewardship Council (MSC). Ze garanderen dat de visserij gebruik maakt van vistechnieken met minder kans op visverkwisting, ongewenste bijvangst en bodemberoering. Ook moet het bestand goed beheerd worden. Een vissoort die overbevist is, komt niet in aanmerking voor het keurmerk. Duurzaam vis eten is dus niet alleen noodzakelijk voor het behoud van de vis, maar ook om vis te kunnen blijven eten.
De viswijzer van WWF-Belgium kan je een handje helpen om bewuster vis te kiezen. © WWF/GoedeVis.nl